çocukluğu hatırlatan şeyler

sabahları sıcacık ekmeğin üzerine sürülen margarin ve vişne reçeli... yemeyeli 15 yıl olmuştur

sol kanat,çizgi film dolu

leblebi tozu lastik bisiklet paten babamın the marmara otelinin pastanesinden getirdiği portakal kabuklu çikolatalar benim adım selen serisi gülten dayıoğlunun ece ile yüce serisi ayşegül kitapları lego kenex heidi sezen aksu'nun bir tarafı uzun bir tarafı kısa saçları

çokomel, sarı buz, küçük renkli jeller

arka sokaklar.

güğüm. az önce gördüm bahçeye atılmış. oysaki pazar akşamları sobanın üstünde güğümde su ısıtıp banyo yapardık.

mahalledesin ve oyun oynuyorsun bir yandan acıktım anneeeeeğ salçalı ekmek yopsonooo lütfennn ya demek ve sepetle yollaması ve oyununa kaldığı yerden devam etmek bir yandan salçalı ekmeği ısıtmak falan ay

sokak taşları. şimdiler de her yer asfalt. biz kum toprak çocuğuyuz. az mı taşları havaya atıp altına girdik. kafamıza isabet eden taşlar çok yakmazdı canımızı çünkü eğlencesi ve risk paha biçilmezdi. alabildiğimiz en büyük risk buydu galiba :)

seyyar satıcı süt ile dolaşırdı evleri. benim için bir kabustu tabii onun sesini duymak (paket olmayınca içemiyorum :( ) sofraya annem oturmadan kendi bardağımı bir yerlere dökerdim. fırsatım olmazsa kahvaltı sırasında kaşla göz arasında kardeşime delici bakışlarımla tehditler savurarak onun bardağına boşaltırdım. güzel günlerdi, güneşli günler..

Hazır mısınız ? 1 2 3 4

şey ya banyo yaptıktan sonra sobanın yanına gitmek ve ısınmaktı sobalı ev yani. ne güzel temiz tatlı günlerdi

bugün kuzenimle eve yürüyorduk. yolu uzatmak pahasına çocukluğumdaki oturduğumuz evin oradan geçmeye ikna ettim. yolda yürürken seksek gördük. aman ne olacak diyerek seksek oynadık yolun ortasında. bir de kendimizi aman zaten bu mahallede bizi kimse tanımıyor diye avutuyoruz. bazen gerekiyor böyle çocukluklar siyah beyaz ve monoton hayatımıza renk katmak adına...

fasulye şekerler

Şaşırdım, kimse yazmamış. Eski fotoğraflar ve albümlerdir. Fotoğrafları tek tek geçerken kimi değiştiğini kimi hiç değişmediğini görür. Fotoğrafın anlamı da ortaya çıkar böyle zamanlarda. Kimse gözünün kapalı çıkıp çıkmadığını bilmez, bir tane çekilir ve onu eline alana kadar anın heyecanı yaşanır. Karede duran tek bir an, iyi veya kötü fark etmez, çok şey hatırlatır.

Küçük oyuncak fotoğraf makinesi... Deklanşöre bastıkça Mekke-Medine turu yapardık hey gidi günlerr

Başlığı görünce tüm çocukluğuma gittim ama hatırlatan hiçbir şey hatırlamıyorum. :(

'Anne nolur yapma' diye haykıran bir küçüğün sesi ..

Sanal bebek. Çünkü kaybettiğimde çok ağlamıştım

Soba.

Ruh ve sinir hastalıkları hastanesi. Evet evet, hastane. Babam görevde olduğunda annemin de nöbetleri olduğunda bir allahın kulu da gece bu çocuklara bakacak kimse yok, biraz sen biraz ben idare edelim demedi sözlük, ki annem biriniz gelin dediği halde. 2 sene babam görevdeyken annemin her nöbetinde, ayda 6 7 kere, hastanede kalırdık kardeşimle. Sonra evde yalnız kalmaya başladık bir şekilde. Şimdi bambaşka bir şehirdeyim ama şansa burada da ruh sağlığı var, önünden her geçişimde hepsi gelir gözümün önüne. Çocukluğumu hatırlatan güzel bir anım da yok zaten.

Başkasını bilmem ama bana net fruko gazozu hatırlatır.

Şıpşevdi sakız 💜

Akşama kadar sokakta oynayıp akşam ezanıyla evlere dağılmanın en üzücü şey olduğu güzel zamanlardı.

Kışın pazar akşamı buz gibi banyoda yıkanıp soba kenarında kendimi ısıtmaya çalışmak. Tvdede şahane pazar

Pokemon tasoları ve misket. Ne dayak yedim bunlar için. Ütüldüğüm için taso ortağımdan, eve girmediğim için anamdan ve cipsleri mıncıkladığım için bakkaldan. Hey gidi dünler hey

Benim için kesinlikle bisiklet sürmek. Bunu sadece aktiviteyle bağdaştırmayacaksınız tabi ki. O zamanlar yaşadığım o mahalle, oradaki insanlar, düşüşlerim, ağlamalarım, gülmelerim, çocukluk aşkım ve dahası...

kavak ağacı... teyzemin iki ağaç arasına yaptığı salıncağı anımsatır hep. ne zaman bi kavak ağacı görsem o günlere dönmek isterim

Pazar akşamı sokakta oyun oynuyorum ve annem banyo yaptırmak için beni çağırıyor. Ve banyo yaptırırken kafanı yayık ayranı gibi sallaması.

Çocukluğun ne kadar kötü geçse de “çocukluk” denilince hep neşeli anlar gelir aklına insanın. Güneşin doğuşu ve güneşin batışı. Eskisi gibi sık seyredemiyorum. Arada yakaladığımda o anları, direkt çocukluğuma ışınlanıyorum birkaç dakika.

Şıpsevdi ve sakızın içinden çıkan tasolar. Beyblade hakkında yorum yapmak bile istemiyorum zamanında kırıldıkça bakkaldan aldığımız oyuncağı 60 liraya gördüm geçenlerde, nostaji adı altında düdüklenmek...

(bkz: haşlanmış mısır) sokağın başından sesini duyar duymaz camlara dökülürdük. "süüüüt mısııır" diye bağırırdı. ne anlama geldiğini birgün süt mısır olmayan bir mısır yediğimde anladım. bugün hala aynı keyifle yerim.

Sokakta, mahallede görülen çocukların hiçbir şeyi düşünmeden, dert etmeden sadece anı yaşamaları, bu durum bugün çocukluğuma bir yolculuk yapmama neden oldu sahi ne güzeldi ya tek derdimizin eğlence saatimizin bitip eve girmek oldugu zamanlar...

Annemin kurabiyeleri, Fanta, fırfırlı çoraplar, rugan ayakkabılar, kurdeleli elbiseler, küçük papatya tokalar-kelebek tokalar, tasolar ve annem.

Mavi önlüğüm ve beyaz yakasi Kar üstünde dökülmüş pekmezi yemek

Yağlı salçalı ekmek, hiç şaşmaz bak bu. Anında çocukluğunuza dönüverirsiniz.

Ata da bakan, topa da vuran ,Ela ile el ele tutuşan her işe koşan yardımsever Ali yi de beraberinde hatırlatır...gorsel